May 22, 2007

Emotionaly battered

Anim na taon din akong emotionally battered. Di nga lang halata kasi naman strong ang personality ko. Ayaw ko man siraan ang napakabait kong asawa pero siya ang naging dahilan ng mga pains ko.

Pero God knows na ipinaglaban ko yun.Ipinaglaban ko silang dalawa ni BS. An dami kong ginive-up ang masakit pa nun, pati yung tiwala ko sa sarili kong kakayahan nawala at nanghina rin. Ang lakas lang talaga ng love na naipundar ng family ko sa akin kaya until now, na-hold on ko pa to.

Ibinuhos ko ang buong pagkatao ko, maiparating lang sa kanya ng ilang ulit at ilang beses (kasali na doon yung mga bangayan namin tulad ng biakan ng timba sa loob ng banyo, ang pananakit nya sa akin tuwing naprepressure physically pero mas lalo na psychologically) na mali yun ginagawa nya. Nasasaktan na ako pero tila yata di pa rin nya ito naiintindihan.

Palagi syang may channel na inilalagay para lang mapagtakpan o magkaroon ng dahilang maiwasan ang responsibilidad nya sa akin bilang asawa at kay BS bilang ama. Minsan lang makipaglaro yan sa bata, ke dali pang magsawa, tahimik lang sa isang tabi, o di kaya matutulog o manonood ng DVD. Samantalang naghihintay naman kami ng anak nya sa kunting panahon na pwedeng ibigay sa amin. Form monday-Friday nasa work sya, gabi na kung umuwi kasi pinagsisilbihan pa nanay nya. Dun me oras sya eversince the day I got married to him and the next day I was married to him, nasa nanay nya siya nagsisilbi and until years of being together hanggang pagmulan na ito ng away namain.

Saturday, natutulog pa kami, andyuan na ang mama sinusundo sya sabay pasaring na maghahanap buhay sila ng anak nya. So sa pagkakaintindi ko para sa amin. Sunday, syempre pagod na yung tao. Ultimo pagsisimba , minsan lang magawa. pag gising kakain, aalagaan ko, pagsisilbihan ko kahit we are both earning for the family.

Yung attention bilang asawa at attention bilang anak para ke BS kapos kami nun. Ako ang pumuno ke BS. Kesohodang 1 week ako absent basta everytime na on-field ako at di kasama ng ilang liggo ang anak ko, asahan mong aabsent ako nyan to fill the attention and love na di ko naibigay ke BS. Yun di nya maintindihan. para sa kanya, pera ang kalingan. Perang di naman nya kayang ibigay when BS needs it. Perang uutangin pa nya sa nanay nya, at me interest pa para ibayad sa doctor, gamot at etc. ng anak nya.

Naisip ko nga, asan na yung saturdays and other holidays na pagsisilbi nya sa farm nila kung in times of need nanay ko pa ang magpapadala ng pera pang hospital ng anak namin ant pang gamot?
Ano yun? sinayang sa panahon?
ano yun pagmamahal?

Ang suwerte lang ni Ervien, kasi ang galing ng PR ko sa kanya.
Ang bait at ang bango nya sa mga kamag-anak at kaibigan ko.
Na ang dating ba kapag naghiwalay kami, eh ako pa yung nagkulang.
Samantalang ako naman yung nagbigay ng sobra-sobra.
Sobra-sobrang di man lang na-appreciate.
Sobra-sobrang love na hindoi desrving yung love na sinasabi nya for me.

3 comments:

G said...

Bloghopping! Nanggaling sa bahay ni Evz.

Sinimulan kong basahin ang entry mo galing dito and na-touch ako, ur a 'superwoman'. I can't imagine myself in ur shoe, lisod man kaayo. I admire you.. I salute your courage..to still hang on bisan murag matumbahay na ang barko and your patience kay di gyud lalim.

Thanks for sharing.

Gladys

SailorWitch said...

goshhh.... thank you!!!
I also admired your guts.... fighter ka rin kaya ano!!
Kaya ko tooo...
hayaan mo. itutumba ko ang boat sa river. wekhehehe

G said...

pastilan naunsa man ning cbox nga di man e-display akong e-post? Nya try pud ko og post sa comment box didto sa first postings...di man japon. Padayuna ko be..hehe.

Ganahan lang ko minaw sa sounds..it reminded me of a good friend nga mahilig pud kaau ani. Sa una tong sa davao pa ko. mahunong ming duha nga magbaklay..maminaw lang sa sounds..hehehe.